Het huis van mijn tante

Dit is het huis van mijn tante.

Zij kwam er wonen na haar trouwen in 1936, en is er nooit meer weggegaan. In 2007 stierf zij, 94 jaar oud, in de huiskamer, in het ziekenhuisbed met het lichtgroene dekentje. In al die één-en-zeventig jaar is er nauwelijks iets aan het huis gedaan. De bank waarop zij als jonge vrouw lezend was geportretteerd, stond er nog net zo.

Wel werd het huis in de loop der jaren steeds voller. Zij bewaarde alles, las haar vele kranten met een schaar in de hand, en kopieerde iedere brief die zij schreef vóór zij hem op de post deed. Zij propte het allemaal in haar kleine bureautjes, die zij angstvallig gesloten hield. huis is een verbijsterend monument gebleven van voorbije tijden, van cultuur en van eenzaamheid.

Ik had de laatste jaren een moeizame relatie met mijn tante. De ene keer prees ze mij de hemel in, de andere keer deinsde ze letterlijk achteruit als ik binnenkwam. Op het laatst bracht ik het niet meer op, al heb ik me daar wel schuldig over gevoeld. Mijn broer is de enige die nooit uit de gratie is geraakt.